มรดกโลกในประเทศลาว
2.ประเทศลาว
หลวงพระบาง
หลวงพระบาง (ลาว: ຫຼວງພຣະບາງ) เป็นเมืองเอกของแขวงหลวงพระบาง ประเทศลาว อยู่ทางภาคเหนือของประเทศ
ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขงและแม่น้ำคาน ซึ่งไหลมาบรรจบกัน เป็นเมืองที่องค์การยูเนสโกได้ยกย่องให้เป็นมรดกโลกด้วยหลวงพระบางได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลกด้วยเหตุผล
คือ มีวัดวาอารามเก่าแก่มากมาย มีบ้านเรือนอันเป็นเอกลักษณ์โคโลเนียลสไตล์ ตัวเมืองตั้งอยู่ริมน้ำโขงและน้ำคาน
ซึ่งไหลบรรจบกันท่ามกลางธรรมชาติอันงดงาม และชาวหลวงพระบางมีบุคลิกที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
เป็นมิตร และมีขนบธรรมเนียมประเพณีที่งดงาม
วัดพูและเมืองแวดล้อมในเขตเมืองจำปาสัก
วัดพูและเมืองแวดล้อมในเขตเมืองจําปาสักปีที่ขึ้นทะเบียน 2001 เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นหรือหายไปแล้ว
และตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนา ทางด้านวัฒนธรรม
สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ พระเจ้าชัยวรมันได้สร้างปราสาทวัดพู จำปาสัก พ.ศ. 893-943 เพื่อถวายพระศิวะ ปราสาทวัดพูในศิลาจารึกเรียกว่า "ลึงคปรวตา" ภูเขาอันเป็นที่ประดิษฐานศิวลึงค์
ตามพงศาวดารของส่วยกล่าวว่า "อยู่ใกล้นครหลวง
มีภูเขาลูกหนึ่งชื่อว่า ลิงกิยโปโป (ลิงกภาวตา)
แหล่งที่มา
อีกอย่างหนึ่งที่ชาวบ้านได้ตระเตรียมคือเรือไฟนํ้า ซึ่งปกติจะสร้างขึ้นในตอนบ่ายของวันเพ็ญเอง บางบ้านก็ทำแบบง่ายดายจากท่อนกล้วย เสริมด้วยแผ่นไม้เล็กๆเป็นรูปยาวคล้ายเรือ ซึ่งเอามามัดใส่แพท่อนกล้วย
ตอบลบจากนั้นเอาต้นกาลพึก ตั้งไว้อยู่ตรงกลางของแผ่นไม้แล้วจึงไต้กระบองเลียนใส่เรือไฟเพื่อให้เห็นแสงไฟในคืนวันเพ็ญ และแล้วชาวบ้านก็พร้อมกันอธิฐานต่างๆนาๆ เช่นว่า ขอให้ชีวิตมีความสุข ปราศจาคโรคภัยไข้เจ็บ ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและอื่นๆ แล้วก็ปล่อยเรือไฟออกสู่แล้วนํ้า เรียกกระบวนการนี้ว่า การไหลเรือไฟ อีกบางบ้านก็ทำด้วยไม้ไผ่มัดเข้ากันเป็นรูปเรือใหญ่ มีตระเตรียมหลายวัน อยู่ตามลำนํ้าถ้าว่าผู้ใดเอาเรือไฟดังกล่าวได้ต้นกาละพึก ก็จะเป็นของผู้นั้น ซึ่งเป็นผู้โชคชัยมากกวายมีความเชื่อว่า ครอบครัวของผู้นั้นจะมีชีวิตที่ปราศจาคโรคภัยไข้เจ็บทั้งหลายทั้งปวงในปีนั้น แต่ปัจจุบันที่ตามตัวเมือง ดดยเฉพาะชาวหนุ่มได้นำเรือไฟน้อย ที่ทำด้วยต้นกล้วยประดับประดาด้วยธูปเทียนในวัดแล้วพร้อมทั้งอธิฐานต่างๆนาๆ
พอวันต่อมา คือ วันแรม 1 คํ่า ก็มีการจัดแข่งเรือ ระหว่างชุมชนต่างๆ และสนุกกันตามประเพณีตลอดทั้งคืน จุดประสงค์ของการแข่งเรือและการไหลเรือไฟ เพื่อสัมมาคาราวะพร้อมทั้งบวงสรวง ขอโชคขอลาภ จากพญานาคและเทวดา องค์ที่ได้ปกปักรักษาแม่นํ้าลำเซตลอดจนถึงห้วยร่องคลองบึง สถานที่ชาวพุทธทั้งหลาวได้ทำมาหากินอย่างสงบสุข
อ่านเพิ่มเติม ได้ที่ https://laosculture.wordpress.com/